مقطع عرضی ایلئوم – همۀ لایه های ایلئوم در شکل بالا دیده میشود. اپیتلیوم ایلئوم پرزهای بسیار کوتاه و نازک و پراکنده دارد و شکاف های روده ای (کرپپت) در آن به فراوانی دیده میشود. بلافاصله در زیر بافت پوششی، در لامیناپروپریا، وصله های پییر با تعدد فراوان قرار دارند که در بزرگنمایی پایین، به صورت توده های مدوّر و بیضوی به رنگ آبی و بنفشِ ویوله دیده میشوند. تعداد سلولهای لنفاوی چنان زیاد است که محل عضلۀ مخاطه را در بسیاری موارد فقط میتوان حدس زد. این عضله میباید زیر حد پایینی غدد روده ای باشد اما تارهای عضلانی این لایه در جایی که نودولهای بزرگ لنفاوی وجود دارند نامشخص شده. از سوی دیگر، تمایز دادن قطعیِ لایۀ عضلۀ مخاطه از زیر مخاطه بسیار دشوار است، زیرا تارهای عضلانی لایۀ عضلۀ مخاطه در مجاورت تارهای کلاژن زیر مخاطه هستند و در ساختار و رنگ بسیار به هم شباهت دارند.
تراکم زیاد جامسِل در مخاطه و وصلۀ پییر در زیر مخاطه وجوه مشخصه ایلئوم است.
در زیر مخاطۀ این مقطع عروق و قسمتهایی از شبکۀ عصبی مایسنر قابل تشخیص است.
در زیرِ “زیرمخاطه” دو لایۀ عضلانی با تارهای حلقوی و طولی به وضوح مشخص است. در جانب راست تصویر قسمتی از “میانروده” (مزانتر) دیده میشود که حاوی عروق بزرگ خونی و بافت چربی است. در رگ بزرگی که در بستر بافت چربی قرار گرفته اند؛ پایینی شریانی است که به صورت اریب برش خورده و بالایی ورید است.
سه قسمت از این مقطع توسط سه قاب مشخص شده که با بزرگنمایی بیشتر و توضیحات، در پایین این صفحه آمده اند.
رنگامیزی هماتوکسیلین و ائوزین – بزرگنمایی اصلی ۱۰۰ برابر – تهیۀ بافت توسط سودابه هوشیاری – کارگاه فرزاد.
بافت پوششی در ایلئوم – تراکم جامسِل ها در اپیتلیومِ ایلئوم نسبت به ژژونوم و دوازدهه بیشتر است. هستۀ جامسِل در قاعدۀ سلول استقرار یافته و بقیۀ سلول توسط موسین پر شده است. موسین محلول در آب است و در طی روند تهیۀ بافت حل شده، از بین میرود؛ به این سبب کمرنگ یا سفید دیده میشود. در میانۀ عکس فوق یک ردیف جامسل در کنار هم صف کشیده اند. در بالا و راست تصویر، توده ای از حفرات سفید رنگ که در کنار هم قرار گرفته اند دیده میشود. اینها تعدادی جامسل هستند که عمود بر سطح برش قرار گرفته اند و تیغ برش از قسمتی از این سلولها عبور کرده که حاوی هسته نبوده است. چنین مناظری تقریبا در همۀ مقاطع ایلئوم دیده میشود و نشاندهندۀ این است که کریپتها در ایلئوم همراستایی ثابتی ندارند.
رنگامیزی هماتوکسیلین و ائوزین – بزرگنمایی اصلی ۲۰۰ برابر – تهیۀ بافت توسط سودابه هوشیاری – کارگاه فرزاد.
وصلۀ پی یر – یک وصلۀ پییر در میانۀ تصویر بالا دیده میشود که در لامیناپروپریا استقرار یافته اما قسمتی از آن نیز از عضلۀ مخاطه تجاوز کرده است. در بالا و راست تصویر در زیر مخاطه تجمعی از سلولهای عصبی شبکۀ مایسنر دیده میشود. در این بزرگنمایی مشخص میشود که رنگ آبی وصلۀ پییر به دلیل هستۀ گرد و پررنگ لمفوسیتهایی است که به صورت متراکم آن را پر کرده اند. اغلب نودولهای لنفاوی دارای یک مرکز زایا هستند.
سلولهای لنفاوی در این نودولهای وصله پییر چنان زیاداند که عضلۀ مخاطه را غیر قابل تمایز کرده اند. میدانیم که عضله مخاطه میباید در حد پایینی غده روده ای باشد. تارهای عضلانی این لایه در این محل فقط در بزرگنمایی خیلی زیاد قابل تشخیص است. روشن است که سلولهای لنفاوی در هر دو طرف عضله مخاطه وجود دارند. به این ترتیب این نودول در مخاطه و زیر مخاطه، هر دو استقرار یافته است.
رنگامیزی هماتوکسیلین و ائوزین – بزرگنمایی اصلی ۲۰۰ برابر – تهیۀ بافت توسط سودابه هوشیاری – کارگاه فرزاد.
لایۀ عضلۀ خارجی ایلئوم – در بالا و چپ، تارهای حلقوی لایۀ عضلۀ خارجی و در پایین و راست، تارهای طولی لایۀ عضلۀ خارجی دیده میشود. بین این دو لایه، باریکۀ نازکی از بافت همبند قرار دارد که حاوی نورونها و استطاله های عصبیِ شبکۀ اوئرباخ است.
رنگامیزی هماتوکسیلین و ائوزین – بزرگنمایی اصلی ۲۰۰ برابر – تهیۀ بافت توسط سودابه هوشیاری – کارگاه فرزاد.
عالی بود برای بچه های دانشجو منبع خوبی به زبان فارسی هست
ممنون