بافت شناسی نظری > دستگاه گوارش > کلیات و ساختار لولۀ گوارش > دیاگرام دیواره

لایه های دیوارۀ رودۀ کوچک – در طرح فوق برشی از قسمتی از رودۀ کوچک به منظور دریافت دیدی کلی از ساختار دیوارۀ لولۀ گوارش نمایش داده شده است. این طرح حاوی یک پلیسۀ حلقوی است توجه کنید که پلیسه یک چین دائمی است که از مخاطه و زیرمخاطه تشکیل شده و به درون لوله کشیده شده و عضلۀ خارجی به داخل پلیسه وارد نمیشود.

لایه های دیوارۀ لولۀ گوارش به ترتیب از درون به بیرون به این شرح اند: در بالا اپیتلیوم دیده میشود. و در زیر آن لامیناپروپریا. در این شکل در ضخامت لامیناپروپریا اغراق شده است. لامیناپروپریا مانند هر بافت همبند دیگری حاوی عروق است. در زیر لامیناپروپریا لایۀ عضلۀ مخاطه دیده میشود. که به داخل پلیسۀ حلقوی کشیده شده. از این لایۀ عضلانی تارهایی نازک به داخل پرزها نیز انشعاب داده شده است (در این شکل نشان داده نشده). در زیر لایۀ عضلۀ مخاطه، “زیرمخاطه” قرار دارد که حاوی عروق خونی و عروق لنفاوی و تارهای عصبی شبکۀ مایسنر است. در زیرِ “زیرمخاطه”، لایۀ عضلۀ خارجی قرار دارد. این لایه خود از دو لایۀ دیگر تشکیل شده؛ لایۀ حلقوی درونی و لایۀ طولیِ بیرونی. بین این دولایۀ عضلانی یک لایۀ بافت همبند قرار دارد که حاوی عروق و تارهای عصبی و نورونهای شبکۀ اوئرباخ است. بیرونی ترین لایه، سروزا است. لولۀ گوارش هنگامی که خارج از فضای شکمی باشد یا به دیواره های شکم چسبیده باشد به جای سروزا از ادوانتیس پوشیده شده است.

لولۀ گوارش در مناطق مختلف تفاوتهایی با شکل فوق دارند اما از جهت کلی به این طرح شبیه هستند. طرح بالا بیش از هر جای دیگر به ژژونوم شباهت دارد. تراکم پلیسۀ حلقوی در ژژونوم از دیگر اندامهای لولۀ گوارش بیشتر است و پرزها نیز در این قسمت تکامل یافته تر هستند.