بافت شناسی نظری > بافت پیوندی > اجزاء بافت پیوندی > ملات

مادۀ زمینه همۀ فضای میان تارها و سلول­های بافت پیوندی را پر کرده است.مادۀ اصلی تشیکل دهندۀ ملات آب است. املاح و پروتئین­هایی که در ملات وجود دارند، مقدار بسیار کمی از این قسمت از بافت پیوندی را تشکیل می­دهند. این پروتئین­ها عبارتند از گلیکوزامینوگلیکان­ها، پروتئوگلیکان­ها و گلیکوپروتئین­ها. اغلب گلیکوزامینوگلیکان­ها، سولفاته هستند. این یون منفی موجب جذب کاتیون­هایی مثل یون سدیم می­شود و این یون­ها در محیط مائی بدن، همواره هیدراته هستند و تعداد زیادی ملکول آب را در کنار خود دارند که به شدت و قوت به آن چسبیده­اند. شکل این ملکول مانند پَر است و زوائد جانبی بسیار متعدد آن به همراه بار الکتریکی و اندازۀ بسیار بزرگشان موجب کارکرد خاص آنها می شود. [۱] این ملکولهای درشت غول‌آسا شبکه‌­ای تور مانند تشکیل می­دهند که گذشته از این که بسیار پر آب است در عین حال تنها اجازۀ عبور ملکول­ها و ذرات کوچک را از میان خود می­دهند. در واقع پر آب بودن و حالت ژله­ای بافت پیوندی ناشی از همین قابلیت جذب و نگهداری آب است؛ و بافت پیوندی بسیاری از خواص خود را مدیون همین قدرت جذب آب خود

و همین حالت ژله­‌ای خود است. قدرت وقابلیت این بافت در تحمل فشار مکانیکی، انعطاف، تبادل مواد غذایی و اکسیژن، تبادل مواد زائد و جلوگیری از حرکت سریع عوامل بیماریزا همه مدیون همین خاصیت شیمیایی ملکول­های گلیکوزامینوگلیکان است.

مادۀ زمینه در استخوان قابلیت جذب و رسوب مواد معدنی مثل کلسیم را دارد. همین مادۀ زمینه است که در خون روان و سیال است. هر کدام از این ماده­‌های زمینه در محل خود با خواص مخصوص به خود، وظایف مربوط به خود را انجام می­دهند.

 پانویس:

[۱] برای دیدن شکل این ملکول، مراجعه کنید به :

http://homepage.smc.edu/wissmann_paul/anatomy2textbook/extracellmatrix.html

یا 

http://www.in-vivo-health.co.uk/?content=what_is_homotoxicology

دسترس در دیماه ۱۳۹۶

*****************************************************************************************

بازگشت به اجزاء بافت پیوندی